Nike Waffle

Dawno, dawno temu, dokładnie w latach sześćdziesiątych, bieganie nie było uważane za sport ani hobby. Ludzie nie biegali. Na rynku było wystarczająco dużo sneakersów do biegania, by policzyć je na palcach jednej ręki, a każdy, kto w ogóle biegał, był uważany za wariata lub studenta college'u. I właśnie w tym miejscu zaczyna się historia sneakersów Nike Waffle. Firma Nike była wówczas w powijakach i dystrybuowała sneakersy do biegania tylko wtedy, gdy jej właściciele , Bill Bowerman i Phil Knight, prowadzili drużynę lekkoatletyczną na Uniwersytecie w Oregonie. Na początku lat 70. drużyna biegowa Hayward Field przechodziła z bieżni żużlowej na sztuczną nawierzchnię, a Bowerman szukał butów do biegania, które nadawałyby się do wielu nawierzchni. Pewnego dnia Bowerman jadł gofry na śniadanie ze swoją żoną i oto one. Zobaczył gofra i pomyślał: "Jeśli odwrócę boki gofra tak, aby część waflowa stykała się z bieżnią, to może zadziałać" Wstał od stołu, poszedł do swojego laboratorium i zaczął tworzyć.

Sneakersy ze specjalnie zmodyfikowanymi podeszwami pojawiły się po raz pierwszy w 1973 roku, nadawały się zarówno do płaskich, jak i nierównych powierzchni do biegania i pomogły przeforsować pomysł, że podeszwa może również absorbować wstrząsy stawów. Wcześniej wszystkie sportowe podeszwy były płaskie, więc podeszwa zewnętrzna inspirowana waflami była pierwszą ważną innowacją w branży. Pierwszy model został wyprodukowany w Japonii, miał nylonową cholewkę i zyskał popularność w kosmicznym tempie. Później pojawiła się płócienna, nieco przeprojektowana wersja o nazwie Waffle Racer. Z biegiem czasu sneaker został ulepszony, a oryginalna podeszwa waflowa została wykorzystana w innych produktach Nike, takich jak Astro Grabber, Nike Elite i Tailwinds, które stały się nawet sneakersami odzieży wierzchniej graczy futbolu amerykańskiego.